dalen talmen in stille rust
zon rijdt doorheen het leven
loont voor dagen van wandelen
in het zomerlicht als algentapijten
of waterlenzen in meanderende riviertjes
ik sta op de helling van een berg
in de lucht zie ik arenden
in elk geval grote vogels als donkere stipjes
het voelt eenzaam in een tussenwereld
waarin het indrukwekkende ontbreekt
ruwe oerwildheid buitenspel wordt gezet
wijl dalen nog talmen in stille rust
*********************
sunset 10-08-2023
maar soms ook niet
soms zijn gedichten
als verwelkte bladeren
die in nat gras vallen
soma als sneeuw
die ontdooit op de bergen
een getij in de rivier
op weg naar de zee
gedichten sterven
huilen lachen
hebben soms
de kracht van een vrouw
of het gewicht
van een kleine vlinder
gedichten vragen niet
of ze geliefd zijn
ook al zijn ze
soms jaloers op het leven
maar soms ook niet
*********************
sunset 11-08-2023
verloren land van mijn jeugd
wie zou bemerken dat de dichter
al een paar stappen vooruit heeft gezet
zijn gedicht blijft nog steeds bij ons
in zijn taal die wij vernamen toen hij bij ons stond
geen woord geen komma verander ik nog
omdat het gedicht blijft spreken
en ik al met een andere stille stem fluister
zo dat ook de witte vogels in de hemel
horen over het verloren land van mijn jeugd
*********************
sunset 11-08-2023
terug in de vreemde
de maanschelp gevuld
met regen en nacht
plaats ik voor het raam
schaduwen praten
met zilveren draden
die door je haar stromen
en jij begraaft woorden
onder de blauwe regen
uilen houden je in de gaten
als je gaat slapen
onder het schaapwollen gras
in breekbare tonen van krekels
en warmte van aarde
weef ik uit hem
een gewaad voor het ochtendrood
die met schaamteloze lippen
het firmament omvat
en met een laatste lied
sterft de zwaluw
keert terug in de vreemde
die ons bekend is
*********************
sunset 12-08-2023
daarna enkel nog stilte
met vissen bebladerd
drijven huizen hellingen af
spelen vlinders verstoppertje
of vangertje in straten
liggen sneeuwgedichten
op toppen van bergen
herten gaan mij voor
bouwen zich legers
tussen de bomen
staat de tijd stil
leunt het wachten
tegen mijn schouders
de wind werpt golven
over boomkronen
en stemmen er achteraan
daarna enkel nog stilte
*********************
sunset 13-08-2023
in andere kamers
hoor ik in nesten van kraaien,
op slapende bomen, lachen
staan mensen op hun hoofd
praten met eendjes
en soms met zichzelf
zwanen drijven in de voorgrond
bewaken parken vol sneeuw
met sporen van kraaien
en stemmen er overheen
zoekt een paartje de zee
met vissen onder het ijs
als verweerde muren
bedekt met dode panelen
in andere kamers
*********************
sunset 13-08-2023
wind strooit zand in de ogen
ik pluk bloemen uit een rots
breek duiven uit je ogen
straten worden weerspiegeld
in sneeuw op de Alpenreuzen
gewoontegetrouw kijken wij naar de lucht
laten de maan ons haar strelen
en houden grotten in onze handen
we stapel stenen als trollen
knielen ‘s namiddags voor herinneringen
bloemen ruilen wij in voor zilver
en witte duiven tegen goud
in jouw ogen strooit wind
zand uit alle landen
*********************
sunset 14-08-2023
wij vergeven de zomer
langs de randen van huid
adem ik mijn eerdere levens
die ik bijna vergeten ben
tussen diepe rimpels
spelen kleinkinderen verstoppertje
en hoe heet zomers wel zijn
ook jou adem ik in andere levens
nu vroegere zwemplassen
reeds lang zijn gesloten
de kaartjesverkoper telt zijn dagopbrengst
wijl wij door avonden dwalen als nomaden
in het licht van straatlantarens
en vergeven de zomer de regen
*********************
sunset 14-08-2023
in mijn dromen
‘s nachts, in mijn dromen
val ik steeds in het diepe
onder mij een turkooisblauwe zee
- de kalksteengrijze rotsen zwijgen
wie houdt me vast, vangt me op
‘s nachts, in mijn dromen
neemt de zomer me bij de hand
voor dat zwanen op reis gaan
*********************
sunset 15-08-2023
wegen naar het zuiden
op een spoorwegdam liggen
dorpen richting het zuiden
schrijf ik gedichten als je slaapt
de hemel is dankbaar voor elk woord
gisteren zag ik eerste vogels trekken
over wegen naar het zuiden
waar een zee ligt achter de bergen
loop ik als een kind achter vlinders
draag een rouwjas voor hen
wijl ik verander in een zwaan
in jouw sporen naar het zuiden
op zoek naar de azuurblauwe zee
voorlopig alleen maar bergen vind
*********************
sunset 16-08-2023
onbewuste natuurlijkheid
de eenvoud waarmee zij zich ontbloot
alsof de bodem onder haar
niet haar gewicht draagt
alsof zij alleen in de kamer is
en ik niet naar haar kijk
wanneer zij langzaam traag
haar kousen naar beneden rolt
en achteloos vallen laat
haar glimlach rond haar mond
als ze mij aankijkt
en ik haar reeds verlang
wijl haar lachen
uit elk moment de gene wegneemt
alsof haar naaktheid geen reden is
voor de opwinding van mijn zinnen
en dan het moment waarop zij
eindelijk
naast me komt liggen in het bed:
de zachtheid, het aarzelen van haar stem
alsof zij bang is voor haar begeerte
zich nauwelijks bewust
van haar opwindende naaktheid
en haar voelbare liefde
*********************
sunset 19-03-2023
sarkara zoet
scherper dan chili is je mond
elk woord baart een universum
dat helder en klaar zich opent
uitbreidt, verbreedt en alle lust
lijkt vreemd genoeg op de droom
in een droom uit je vleesstroom
zoeter nog dan sarkara een vleugje kaneel
en rozenwater smelt in de roes
die buikt door alle lustsynapsen
*********************
sunset 22-08-2023
Het Sanskrietwoord "sarkara" of śarkarā betekent "suiker"
de huidige wereld maakt gek
in mijn hoofd en hart
is het overvol
van beelden die zich in nachten tonen
vechten om ruimte in mijn keel
waar zij op enige lucht hopen
later in de nacht tegen de morgen
doen al mijn beenderen en gewrichten pijn
alsof grote doeken, kleren
zich ophopen
en aan elkaar groeien
mijn wervelkolom verkorten
tijdens het wenen
elke ochtend wacht ik op een wonder
voor ik mij ingraaf bij het ademen
mij bescherm tegen een kleurenoorlog
tussen keel en huid
en als het openscheurt
baar ik traag woorden en zinnen
die zich tot een gedicht vormen
mij eindelijke laten rusten
met mijn blik naar binnen gericht
val ik in slaap
zonder verder nog naar wolkenbeelden te zoeken
*********************
sunset 23-08-2023
gegoten onverschillig
een klank als koper
slaat vermoeide wensen
in muren
van mijn rimpelige huid
sedert jaren al
voeg ik de scheuren
met te zanderige leem
waarin enkel zwaluwen nestelen
die op mijn woorden broeden
in de winter trekken zij
gegoten onverschillig
uit de verbrande kern
strooien donkergroen in wonden
*********************
sunset 24-08-2023
het uitstervend zonlicht
we hoeden stille lammeren in de duinen
vanuit de hemel druppelen zweetparels in zee
gedachten springen door bruisende golfpoorten
duiken naar Atlantis en verwonderen ons over
de aangeboden luchtbellen om adem te halen
hebben echter geen schelpengeld om te betalen
terug aan de oppervlakte dansen we
een laatste tango met de boei
drijven de schapen uit de boomschaduw
naar het uitstervend zonlicht
*********************
sunset 24-08-2023
jaren zonder licht
de schaduw van een man
zijn vertrokken gelaatstrekken
liggen, gevouwen in de tijd,
uitdovend tussen de sterren
gebroken woorden
drijven een wig
tussen tong en keel
glijden uit mijn handen
gisteren probeerde ik
de wereld te begrijpen
vandaag mezelf
zoek een pad terug
ik wil afleren
wat wij geworden zijn
wat men ons
geleerd heeft te zijn
vanuit mijn ogen
adem ik de nevel
waarachter schemering
ontwaakt
net als nieuwe zonnen
na jaren zonder licht
*********************
sunset 25-08-2023
zomerdagen die ons resten
de wind fluistert je naam
verspreidt hem over bossen en velden
strooit hem in ontbrekende woorden
stenen ademen regendruppels
praten over zon en warmte
reeds zijn littekens aan het genezen
heeft het gras zich hersteld
groent als nooit te voren
ik tel de dagen die ons resten
*********************
sunset 25-08-2023
ondanks de opwarming
[grafstenen zijn er niet te vinden]
voorbije jaren kronkelen
lui en loom in een smekende hitte
ruikt de lucht zoet, drukt zwaar
deze zomer stierven de bijen
onophoudelijk trekt het golvend water
wikkelt zich rond spartelende lijven
- onze wereld wordt alsmaar kouder
PS: Sinds 2014 zijn bijna 30 duizend migranten omgekomen of vermist in het Middellandse Zeegebied (overgenomen uit De Volkskrant - juni 2023)
*********************
sunset 26-08-2023
op zoutige dagen
op zoutige dagen
brandt de zee tegen het raam
nachten smaken vettig
naar traan en wier
het golven van getijden
stroomt door mijn mond en ogen
vormt een rif van koralen
om knoken en adem
zwart als de diepste zee
met schalen kalk in mijn handen
zand in mijn aderen
en fjorden in het hart
drijf ik doorheen jaargetijden
mijn blik op de horizon gericht
op zoutige dagen
heb ik meer dan ooit dorst
*********************
sunset 27-08-2023
en terug
ik voel me niet meer
geworteld in het leven
graaf met mijn handen
naar aders
naar de hars van de schors
leg af je oude huid
word ochtenddauw, mijn adem
van elk paarseizoen
tot aan de eerste sneeuw
en terug
*********************
sunset 27-08-2023
het geurt naar onweer
kleuren strooien zich
in een horizon
met wolken als zijdepapier
in het zuiden valt regen
die schemert in pupillen
de hemelboog bedekt
en uiteindelijk ook de huid
ik lees golven uit sluiers
hoor de echo van hun woorden
- in mijn hoofd
geurt het naar onweer
*********************
sunset 28-08-2023
warmte stapelt zich op
de reis gaat oostwaarts
uren slijpen op het asfalt
laten een slijtage achter
van gedachtenspinsels
nonchalant ligt hunkering
in zonnebloemvelden
eindeloos aan hun randen
aantekeningen in mijn boek
vastgehouden door stuifmeel
groengeel geruite pasteltinten
klevend op velden
gezoomd door bomen
onder een flikkerende horizon
in mijn nachten:
warmte die zich opstapelt
*********************
sunset 28-08-2023
zeewandeling
voorbij
verlorene
dromen
oneindige vrijheid
alles stroomt
in wervel der getijden
volg de loop
van het water
mysterieuze schoonheid
uit het rijk
van de diepte
jouw echo
is gehoord
zelfs als je hoofd
zich kroont met stilte
in de pracht van de golven
vol licht
omhoog stijgt
*********************
sunset 29-08-2023
zomer
zomer-
tover
heel zacht mompelen
symfonie
zingt de natuur
dans
der halmen
ritmus
tonend
fladderend
vlinderspoor
zomer-
tover
warme kleuren
die van het zijn
op aarde
spreken
dans
van wolken
richting
wijzend
leven
in het
zomerlicht
*********************
sunset 29-08-2023
moment van leven
een oude boom
ziet de lente
in kleurrijke kleuren
mengt voorzichtig
verleden grijs
voor dagelijks gebruik
nog draagt hij
het zijn
uit reeds lang
vergeten kinderdagen
het moment
van leven in,
in het nu
op het einde
van deze zomer
*********************
sunset 30-08-2023
onder mijn schors
nog voor dat het ochtend wordt
sijpel ik slaperig weg in jouw bast
net als de dauw na zonsopkomst
ben ik als jouw bliksem
helder fluisterend in kronen
leef in regen en breng bloemen
onder mijn schors slaat voor jou
kloppend luid
mijn hart in eindeloos verlangen
*********************
sunset 30-08-2023
gewoon simpel
gevoelens
die laten voelen
dat we leven
ogen
die ons
naar het licht brengen
geen begin
noch einde
gewoon simpel
vreugde
en vertrouwen
onder regenbogen
*********************
sunset 31-08-2023
alsof er niets anders is
zijn het gedachten
die stil dromen
in de zomerwind
zijn het dromen
die rusteloos wandelen
naar het firmament
wat er ook diep
in elk harte leeft
het voelt dat verlangen
van samen zijn
en is het voor mij
alsof er nooit
iets anders is
*********************
sunset 31-08-2023