ooit waren er vrolijke stemmen
leeg zijn nu de straten en vliegbanen in de lucht
gevuld met sporen van vogels en insecten
die uit hun graven naar beneden kijken
naar uitgestorven steden
zacht waait er een zuchtje wind van vleugels
legt zich over het laatste schemer van de dag
ooit waren er vrolijke blije stemmen
die zongen en lachten met het licht
*********************
sunset 01-11-2023
Allerheiligen
ik wandel achter gedichten
op zoek naar nieuwe weidegronden
[ik ken niets anders, geen ander, beter
leven dan het lyrische]
gras op de lippen
wil ik mezelf verspillen aan mijn wereld
haar uit haar kleren pellen
totdat ze naakt voor me staat
aan haar wil ik me laven
wentelen in haar lust
wil haar donkere diepten ingaan
tot aan steen
wil ik vergaan tot as
en eeuwig zwerven,
tussen ruisende bomen
*********************
sunset 01-11-2023
terugblikkend naar gisteren
met vlinders gestrooid in ogen
dwalen mijn blikken ver terug
naar stemmen in een woning
stil en soms ook luidruchtig
zit ik in korte broek
buiten in het mulle zand
ben een indiaan
mijn vijanden liggen
achter struiken op de loer
moeder roept om te eten
maar ik begraaf wenend
een dode duif in een doos
boven heide en gras
zweven vliegtuigen
zij begeleiden haar
op weg naar de hemel
*********************
sunset 02-11-2023
Allerzielen
verdwalen in pogingen om een pad te vinden
wijl ooievaars cirkelen in de hemel
en ik mij leg in de schaduw van bomen
mij een weg zoek uit dit mistgebied
mengen stemmen zich met woorden
roepen je naam, het onuitgesprokene uitsprekend
blijf ik voortdurend op zoek naar het verlorene
en spiegel de as op mijn hoofd in het water
ik zing zacht wiegeliederen voor jou
ook al weet ik niet waar je slaapt
weef tranen doorheen mijn leven
hopende ons ooit weer te kunnen omarmen
*********************
sunset 02-11-2023
bang voor het onvermijdelijke
de laatste heide is verbloeid
eenzaamheid kleedt nu de lege velden
spinnenwebben vangen ochtenddauw in zilver
wilde ganzen trekken door de lucht
met sporen zo stil dat je hen hoort zuchten
de natuur laat haar hartslag verstillen
tijd die komen moet is veel te vroeg
wordt veel te snel nu meegenomen
door tijd die gaat waarin wij hand in hand
wandelen in sereniteit die onze liefde betaamt
toch bang zijn voor het onvermijdelijke
- de laatste heide is verbloeid
*********************
sunset 03-11-2023
gelukkig nooit alleen
ik blijf je verlangen
om stilte te delen
dichtbij mij telt enkel
jouw huid op mijn huid
luisteren wij beiden
alleen naar het zingen
van stormende wind
zijn wij ons genoeg
voor nog een heel leven
ademen wij zomer
waarin ik mag leunen
op jou en met liefde
ben ik nooit alleen
*********************
sunset 03-11-2023
een stukje hemel
ik haal nu in
wat ik al jaren miste
omdat elke uur
van waarde is
echt telt
geniet van tijd
die van de liefde
blijft
neem alles op
van wat mijn leven
schrijft
adem geluk
mijn ziel is rustig
een stukje hemel
heb ik mij hier en nu
reeds uitgeleend
*********************
sunset 04-11-2023
het wij
is een verbindingsdeur
tussen het ik
en het jij
de school van het leven
geeft ons dagelijks
hetzelfde huiswerk:
maak van elke dag het beste
*********************
sunset 04-11-2023
gisteren nog
in het afscheid van zomer
ligt de echo van voorbije dagen
als never over her land
in parken spelen kinderen
hun vrolijk roepen en lachen
nog gisteren was ik
één van hen, overtuigd
dat leven eindeloos is
*********************
sunset 05-11-2023
tijd van het stille sterven
er gaat een zuchten door het bos
in deze tijd van het stille sterven
verliest de zonnewijzer scherven
stil nu de zomermelodie
enkel wat zachte akkoorden
zoemen een laatste toon in ons
de wind spreekt harde woorden
*********************
sunset 05-11-2023
en de nacht aarzelt
bomen vergeten hun verleden
ze doen make-up op en dansen
in wilde witte pakjes
stemmen van kinderen en vogels
versplinteren in de lucht
sluiswachters wachten op het sluiten
niemand ziet hen, de man, de vrouw
zoals zij over kronkelende paden wandelen
omdat ze woordeloos heengaan
hun handen verdonkeren in schemer van tijd
maar uit hun vingertoppen
bloeien hele werelden op
en de nacht aarzelt om te vallen
*********************
sunset 06-11-2023
in liefde van nu
gisteren, het uur van de waarheid
geschreeuwd en ik, naakt geboren
uit de zee, in zweet en tranen,
de dagen van de dieren geteld
huppelen de kraaien in het blauw
en zoenen en zoenen wij ons eindeloos
gisteren, in tijden van het groen
en zilveren vissen in stromend water
zoenen en zoenen wij ons, eindeloos
wil ik je alles geven , nog in dit leven,
en al zou ik dood moeten zijn, blijf ik echo
van jouw liefde en hou ik van jou
tot in het diepste van ons zijn
zoenen en zoenen wij ons, gisteren
en alle andere keren
in liefde van nu
*********************
sunset 06-11-2023
de dichter, ik
ogen weerspiegelen nog de woorden
die ik al vroeg doorlopen heb
nu voelt verstild de wereld kouder
is ’t maanlicht ’s nachts al geel besneeuwd
breek ik wat bloemen van de twijgen
werp hen stil lachend in een wind
laat schepen dromen aan de einder
van landen die als mooie meisjes zijn
soms drink ik nog uit alle bronnen
al ligt er afscheid reeds in mijn geschrijf
verzinken traag de laatste bloemen
in eindeloze verre bossen
legt schemer zich over mijn verzen
*********************
sunset 07-11-2023
liefde en leven
jaren als gesloten bloemen
verliezen hun eigen spoor
in de volgende ouderdom
is rijkdom ondoorgrondelijk
van niet-bewandelde paden
die weer niet aankomen
verlost geen speurtocht
wijsheid uit zijn oude cocon
al blijft nog steeds stilte
net zoals de glans
van nog na te komen beloftes
die al overvloedig
liefde en leven stromen
in hun eigen maat
*********************
sunset 08-11-2023
getelde dagen [uit: gisteren]
voetstappen van een schaduw
op de drempel voor de deur
de boerderij:
lege ramen staren
wie wil, gaat binnen
woekerende gouden regen
papaver bloeit tegen het grijs
van eerdere witte muren
stemmen zijn verdwenen
tussen distels, grassen
en meters hoge brandnetels
word ik geparfumeerd
door wilde rozenstruiken
onder een veelheid van bloemen
tijd heeft niet stilgestaan
en enkel de regen van de middag
weet van alle geweende tranen
*********************
sunset 09-11-2023
gewoon beginnen
[bergen roepen naar mij
de sneeuw, het eindeloze
het laatste
het geheel
wanneer alles
aan mijn voeten ligt]
handen geborgen
in elkaar
als bondgenootschap
in liefde en leven
zelfs huidige omstandigheden
kan hen niet breken
het kan zijn
dat men ooit vraagt
naar mensen zoals wij
die al iets wisten
waar velen niet keken
niets wilden weten
gaat de aarde
naar de verdommenis
en dat het gebeurt
als er niets aan gedaan wordt
is een zeker gegeven
dus laten we gewoon beginnen
hopen dat het genoeg zal zijn
voor meer dan alleen maar nu
*********************
sunset 09-11-2023
Israël, hun bloed kome over jullie kinderen
brandend zout
versombert rode rook
mijn ogen in je druppels
is het oor een kind
dat schreeuwt en schreeuwt
ik kan het bijna horen
tussen het gedonder door
ruikt adem naar ammoniak
en zijn hoofd een rots
een enorme paddenstoel
zo stijgt het in de lucht
vliegt op een tapijt
uit scherven en puin
en ik houd je hand
net zoals een liefhebbende vader
bij het slaan van vleugels
van zwermen bommenwerpers
waardoor alle leven
eenvoudig verdwijnt
als waren zij nooit mens
*********************
sunset 10-11-2023
misschien
in een verte
vervagen gedachten
gedragen door
wat gisteren was
in een leegte
verbleken woorden
spoelen weg
uit dat wat is
in een diepte
wortelt hoop
in dat wat
heden er nog rest
in een stilte
groeit de heling
misschien dat zwijgen
het beste is
*********************
sunset 10-11-2023
en als ik droom
soms reis ik door
mij onbekende oorden
maar meestal slechts
door dieptes van mijn ziel
ik wissel mij
bekende wegen
maar al te dikwijls
enkel vooroordelen
en als ik droom
van vreemde oevers
legt zich een wind
fluisterend in ’t gras
hoor ik heel zacht
nog vlinders vliegen
en weet ik dat
wij altijd samen zijn
*********************
sunset 11-11-2023
droefheid verstop ik
herinneringen aan wiegend gras
velden vol rode klaprozen
door een wind gestreeld
hunkering naar kinderdagen
blauwgrijs schemert de ochtend
vertrouwen in mijn basaltnachten
droefheid verstop ik in het donkere
van de westelijke hemel
*********************
sunset 11-11-2023
en in die tijd
tussen winters heb ik mij gesetteld
zie zilveren manen wankelen
herken blind het onbetrouwbare
waar huivering op mijn ziel valt
bescherm mezelf met een laatste gloed
om warmte te behouden voor zonnige tijden
voel me verloren in het rijk van vergeten
en kan het land van het heden niet bereiken
omdat het te pijnlijk is om na te denken
maar op een dag draait de wind
keert het volle leven met kracht terug
ontbrandt er een nieuw vuur
en een grote blauwe hemel vertelt me
welke zin het gisteren heeft
waarin het nooit goed wonen is
dus verlaat ik deze stilte
maak van de werkelijkheid mijn verhaal
zing met liefdevolle woorden verborgen liederen
en tot die tijd leef ik
*********************
sunset 12-11-2023
heb acht vingers
niet aan één hand
en mijn tong
telt achteruit
mijn grijze cellen
houden van zweren
letters kleurrijk
in mijn hoofd
cirkelen met vogels
en vleermuizen
geluiden vallen
als kermen
denk ik alleen maar
en meestal in verzen:
ik ben een boom
*********************
sunset 13-11-2023
lente
de grond smijt jong gras
bloemen schreeuwen naar de zon
bermen worden afgereden
warmte geurt dieren uit holen
en kevers hebben plezier:
zij vliegen in neus en oren
ik hoor bladjes groeien
wil mij overleveren aan het leven
en vraag wat ik daarvoor moet doen
in de weinige tijd die mij nog is gegeven
*********************
sunset 13-11-2023
zoals uiteindelijk een ieder
het riviertje droeg in het water gestrooide
lover van bomen weg
- het deed me denken aan oude mensen
die ons verlaten zonder klagen
bladeren drijven en troebelen
draaien door winden en wervelingen
volgzaam, en zinken dan stil
- zoals een ieder
na een mooi en gevuld leven
uiteindelijk uitrusten wil
*********************
sunset 13-11-2023
de harde kleuren zijn dood
het palet van
gebundeld verlangen
werpt me in een zee
van bleke tijd
waar jij bent
je warme woorden
die mij ontrukken
aan wat aan mij trekt
sinds jij bent
zijn harde kleuren dood
al lopen wij trager nu
over asfalt en weiden
die zachtblauw en geel bloeien
en zien wij nog steeds het pad
achter het licht
waar gedichten wonen
echt en wild
*********************
sunset 14-11-2023
klinken oude woorden
in stenen, in muziek
hun verhalen
een diffuse nacht
en een toon
omhoog klimmend in mij
- of naar beneden -
uit de aarde of uit de hemel
wie zal zeggen
wat nog leeft in mij
de vlaktes, een zee
van altoos liefde
in uitgestelde tijd
*********************
sunset 14-11-2023
van harte, lief
je reis komt van ver
en lange minuten
geven me de hand;
jij vindt een land
vol bomen en zee
je zegt dat ik je
verte en nabijheid
laat voelen
al kenden wij altijd al
de mooiste tonen
van leven en liefde
*********************
sunset 14-11-2023
elke winter gaat voorbij
het gezang van de zwaluw is verstomd
al klinkt zijn melodie nog tot na de zomer
in een klein simpel verhaal
van twee mensen die vereend zijn
gek op elkaar
in een zwerm vissen terecht komen
en rusten aan de oever van een andere tijd
leid me tot achter het licht
en laat me leven zien
wanneer mijn gezicht vervaagt
ik niets meer hoor in de wind
dan stille melancholie
dichtbij en ver weg
elke winter gaat ooit weer voorbij
*********************
sunset 15-11-2023
niets verdwijnt echt
middels het kijken
het ruiken, horen en aanraken
komt het voelen
dat zich verinnerlijkt
herinnering wordt
en zich legt
in het moment
het nu
want er is niets
dat echt verdwijnt
*********************
sunset 15-11-2023
ik word boom
de poëzie van mijn teksten
ligt stil onder de wortels
voor mensen met herinneringen
- ik word boom
kleur bladeren in zachte tinten
en niet meer met woorden
speel het spel van komen en gaan
blijf daar
waar wortels zich diep
in zware grond ingraven
hunkerend naar zwarte aarde
strooi ik met kleurrijke bladeren
alleen die ik het leukst vind
houd ik bij mij, ook in de winter
ze zijn zo bijzondere
dat ik hen in mijn hart draag
- onder het lover werpt het leven
geen vragen meer op
over het stille tapijt
gaan jaren tot het einde
hangen antwoorden
aan kale takken
- morgen krijg ik
een maagdelijk blad
*********************
sunset 16-11-2023
tot niemand me meer ziet
de hand is niet van steen
het voorhoofd is warm
en zon beweegt het stof
schoonheid kwelt mijn ziel
ze neemt geen bloemen
gaat ook niet weg
vertrouwelijkheid, bescherming, liefde
alles is nu aards
haar lach en ook haar tranen
blijven als een roep
en ik blijf onbeweeglijk
sta simpelweg doodstil
tot niemand me meer ziet
*********************
sunset 17-11-2023
warmte onder de huid
de nacht nam
bomen de bladeren,
hing mist
in kale takken
vulde verlaten nesten
met weemoed
nu draag ook ik
een winterhuid
die mijn hartslag
vertraagt
zoek mijn toevlucht
in het geschrevene
bouw mijn huis
tussen regels
met warmte
onder mijn huid
*********************
sunset 18-11-2023
een kille wind
onverwachts tekent ochtend
de kale contouren van bomen
enkel nog zwarte aardse rozen
hullen zich in winterstilte
op lippen van wachtenden
ligt nog een geur zomer
al vertelt een kille wind
over verre wenkende gestes
oefen ik reeds
mijn aanstaand vertrek
*********************
sunset 19-11-2023
regen mag eindelijk stoppen
poëtische woorden groeien met de regen
laten licht van een lantaarn flikkeren
in een vroege avond die beweegt
de avond vangt het lawaai van straten op
druppels trommelen eentonige melodieën tegen ruiten
en weiden beginnen deze herfst te golven
het water klimt de kamers in
algen groeien bij raamscharnieren
vissen duiken op uit de diepten
urenlang roeit een reuze schildpad
op zijn dooie gemak door het huis
*********************
sunset 20-11-2023
zonder enige moeite
vandaag ga ik niemand iets bewijzen
zal stil zijn, kijken naar het papier
dat uit woord na woord zinnen vormt
ik zal mij neerleggen
naar nameloze sterren kijken
en hun licht zien
naar wolkenrozen
die opbloeien en verdwijnen
zonder enige moeite
in een natuurlijke rust
*********************
sunset 20-11-2023
lippen blijven onoverwinnelijk
bomen sterven voor de eerste regen
stil, als kleine kinderen die hun laatste adem
in de schoot van hun moeder leggen
‘s nachts stijgen planten omhoog in het gebergte
zoeken tuinen hun toevlucht in kloosters
heb ik heuvels al jaren in mijn bagage
lippen blijven onoverwinnelijk ook al verdort mijn huid
en verbloeien mijn woorden in mijn mond
*********************
sunset 20-11-2023
Hamas zijn niet de Palestijnse kinderen en vrouwen
krantenkoppen vertroebelen de iris
het land op het scherm
ligt in puin
alleen nog ruïnes en as
daaronder slaapt de dood
als er sneeuw valt, wast het wit
het landschap in onschuld
- ik wend mijn gezicht af:
want wie vertelt doden
hun levensverhalen tot het einde
neemt het leed van moeders in handen
en draagt het ver weg
deze zeeën kennen geen oevers
*********************
sunset 21-11-2023
in mijn herinneringen
in mijn herinneringen
oefenen vrouwen het leven
tussen akkervoren en haard
rijpt een eindeloze last
tot een magere vrucht
onder een toeziend oog
buigt het lichaam zich
geurt uit een kinderbed
het zoete sterven
tussen muur en mist
verdwaalt iemand en
brengt een groet
vol ademlange warmte
het hart, een wankelend blad
valt elke herfst vroeger
in mijn herinneringen
wordt licht nooit gedoofd
rijdt over braakliggend land
snijdend het woord
*********************
sunset 21-11-2023
de geur van liefde
‘s avonds, wanneer je huid mij verwarmt,
steekt er een zuchtje wind op
en ademt zacht, fijn
groen op bomen en struiken
waar hij voorbij waait
zuigt hij bloeiend licht
uit de nachtelijke hemel
totdat de laatste ster uitdooft
de geur van liefde
ligt tussen de lakens
*********************
sunset 22-11-2023
broze breekbaarheid
kleuren van asters
de laatste van dit jaar
schenken ogen troost
hun glans overstijgt grijze uren
en woorden rollen heen en weer op de tong
verliezen aan belangrijkheid
in de nek de natte pijn van winter
schrijft de gedachte aan broze breekbaarheid
zich reeds tot voorbij de rand van de hemel
*********************
sunset 22-11-2023
ik beitel liedjes
in een winter
ver-aarden alle woorden
de mond verstomt
en schaduwen beginnen
harder te ademen
niemand weet nog
hoe liefde smaakt
of waar nog licht is
kamers overstromen
en ik zie mij als kind
zittend op een wolk
beitel ik liedjes
in de steen
*********************
sunset 22-11-2023
leestekens voor eigen tijd
[zouden we stiller zijn
waren we rijker
woonden in boeken
midden tussen de letters]
wij wandelen in woorden
doorheen landschappen
van licht en schaduw
waar de zomers ontwaken
’s middags komen wij aan
in bloeiende tuinen
plukken bloemen
leesttekens voor eigen tijd
en gedichten volgens ons
zoals het verwarmende
van een rijzende zon
*********************
sunset 23-11-2023
je naam hangt aan tijd
die ook mijne is
mijn hart onthoudt je geur
de fijne lijnen van je handen
het liefdevol hunkeren
onder warmte van je huid
*********************
sunset 23-11-2023
de terrasdeur
een kier breed geopend
het slaan van de klok
vierendeelt nachturen
lucht geurt naar hemel
zonder spoortje zon
*********************
sunset 24-11-2023
ooit zonder jou
hemelblauw en bloedend rood
mijn verlangen maar ook de dood
zelfs nog mijn vroeg verloren kind
en alle vragen zonder woorden
waarmee het alles ooit begint
de reeds te lang vergeten oorden
het zachte fluisteren van de wind
waar in de huizen zonder muren
de daken slechts mij toe behoren
in de seconden van verleden tijd
nog het hunkeren naar wat meer
al ben ik reeds de treurnis kwijt
- ooit zonder jou, dát doet pas zeer
*********************
sunset 24-11-2023
op het ritme van onze harten
wij delen onze dagen vol wonderen
slaan salamanders hun hoofden af
verzamelen aangespoelde kwallen
op oevers van een golvende zee
tonen wij onze hartstochtelijke liefde
dragen stamelend gedichten voor
en ook al spreek jij reeds over sneeuw
smaakt mij je mond zoet naar honing
lieven wij ons
op het ritme van onze harten
*********************
sunset 25-11-2023
ik gewoon maar zijn
alle last
verdriet en dankbaarheid
paarlen in mijn ooghoeken
lopen mijn wangen naar beneden
ik voel meer in mijn hart
meer dan de vreugde
en zelfs meer dan vrede
of onze liefde
en ik kan het niet benoemen
ik wil niet zingen
de wereld niet knuffelen
niet dansen noch lachen
en al helemaal niets vertellen
ik wil simpel zijn
een lied zijn
warmte zijn
en ook een lach
gewoon hier zijn
[afgelopen nacht
heb ik geweend
ook al weet ik
niet meer waarom]
*********************
sunset 26-11-2023
een nieuwe dag begint
de ochtend drukt zwaar op mij
en ik hou mijn ogen nog half gesloten
het daglicht vermoeit mij
laat mij herinneren
ook al vermoed ik nog veel meer
ik open mijn lippen
zoek naar woorden
vind een heldere ochtend
en zoveel tranen
ween niet, zegt mij lief
en neemt me in haar armen
ik streel haar borsten
kus schuchter haar lijf
en laat de dag beginnen
*********************
sunset 26-11-2023
toch blijf ik schrijven
de tasten waarop letters reeds lang verbleken
in verre ruimtes en oplichten op beeldschermen
in altijd nieuwe variaties van mijn woorden
die vreemde ogen verwarmen en verwijden
terwijl ik verder schrijf, blindelings, en wetend
van leed en geluk, tussen trance en tranen
de hele nacht waarvoor ik eigenlijk te moe ben
en wakker word in de schaduw van het licht
waar de rusteloze bewegingen van mijn vingers
al mijn facetten naar de overkant slepen
en weer terug waar ik opnieuw beginnen kan
diep onder het onzichtbare merkteken
van een dood die mij sluimerend wegdraagt
*********************
sunset 27-11-2023
in zenith van twijfels
dat wij
in het oog van de storm
met onze vleugels slaan
roest van het waterrad
af schrapen
aardappels planten
op modderige akkers
opnieuw en opnieuw
bijenkorven
naar de ochtend dragen
en ons inspinnen
in een cocon van liefde
dat wij standhouden
ondanks de nijd en afgunst
het gekwetst worden
het egoïsme
en dat wij
al was het nog maar eenmaal
in zenith van twijfels
de zon zien
onze liefdestaal terug vinden
die wij ergens onderweg verloren
op onze wandeling
doorheen de tijd
*********************
sunset 28-11-2023
in het oneindige
wijden zich landschappen
verankeren wortels
en ik,
in groeiende schaduw
van een donkere eik
en kastanjeboom
rustig uitgezaaid
in slapende tijd
*********************
sunset 29-11-2023
muziek uit wind
zit ik in schaduw
van blauwe vennen
leg ik oren tegen hout
hoor de jaarringen van bomen
fladderen zilveren vissen
krijst luid een slang
en schreeuwt vogels op
in kronen verslindt een maan
het oog, de wimpers van twijgen
drijf ik voorbij in een sloep
door golven van licht
verzink in het riet
zie geboorte van muggen
hoor boven mij muziek uit wind
stijgt mijn hoofd omhoog
vanuit groeiende wortels
*********************
sunset 29-11-2023
oneindig veraf
hef de wereld op naar je adem
laat onderhout golven slaan
als ’s nachts struiken fluisteren
groeit mijn naam ademloos
in je handen, spreek je gepast
over warm licht in het duister
liefde, leven laten zich snel zeggen
in het windspel van een maan
lijkt dood zo oneindig veraf
*********************
sunset 30-11-2023
in en doorheen de tijd
wanneer ik
uit mijn schuilplaats
tevoorschijn kom
om je weer te lieven
ben ik gewapend
tegen de dood
door jouw kussen
in en doorheen de tijd
die uiterst zacht
op onze handen ligt
nacht dringt zich
slaperig zwoel
in het zweet van lijven
met een eisende tong
als toevlucht onder
blanke borsten
en woorden die
zich kreunend weren
*********************
sunset 30-11-2023
wintervorst
geen zingen noch wiegen van takken
want bossen zijn nu kaal en leeg
er wacht nog maar één vogel
in het ritme van deze stilte
*********************
sunset 30-11-2023