alles wordt beter
op een boot, dicht bij de sterren
vliegt blindheid door het blauw
zoals een zwerm zwaluwen
zolang een enkele splinter stilte in mij is,
is de hemel mooi en wijd in zijn oneindigheid
[en bedoel dit niet als veilige haven
neen, bedoel mij, dus ween niet
alles wordt beter, moet beter worden]
niet geweende tranen zijn hemels
zij zeilen als sneeuwvlokjes naar de aarde
op een boot vol met parels
waar zij warmte scheppen
zolang ik mijn blik naar boven
naar de verte richt
blijf ik niet vastgeroest in het moment
*********************
sunset 01-01-2022
van oud naar nieuw
een laatste draai in dans
nu dit jaar zijn einde nadert
wordt elke angst
als simpel blad omgedraaid
op donkerrode sporen
van de overgang
zie je bevlekte spinnen
die twijgen dragen
een oud lachen
in de spiegel
verblindt de phoenix
met vonken in zijn veren
het nieuwe jaar start
*********************
sunset 01-01-2022
verwachtingsvol hart
wanneer sterren verkouden worden
om ons te tonen
hoe weinig het hen boeit
dat de magnolia bloeit
alsof het reeds lente is
en naast hem nog sneeuw valt
kijk ik omhoog in de hemel
maanstralen raken mijn ogen
die in dit jaargetijde
onder water staan
[vandaag meer dan ooit]
en papieren vlinders op mijn borst
zingen bij het openstaand raam
mijn hart klopt verwachtingsvol
*********************
sunset 02-01-2022
sommige dagen
sommige dagen
hebben de kleur
van braambessen
zij spannen draden
van verlangens
langs regenbanen
woordflarden sluipen
door gaten
van tuinheggen
houden momenten
in hun hand
sommige dagen
werpen doelloze
woorden tegen
muren waaraan
letters kleven
als droom
voor latere
herinneringen
*********************
sunset 03-01-2022
de schuchterheid van mijn stem
wikkelt zich om bomen, struiken en mensen
fluisteren bestaat in alle talen
hou oren niet dicht
en open je hart
laat het eenvoudig binnen
*********************
sunset 03-01-2022
solden
taal is in de uitverkoop
en ik leg gedichten
in mijn winkelwagentje
bij de onuitspreekbare geluiden
uit vreemde landen
gratis de beloftes
die in etalages liggen
al wil in deze tijd
niemand woorden breken
van het te veel gesprokene
ik leer te zwijgen
en stemmen in mijn hoofd
schrijven de poëzie
van de stilte
op al mijn vragen
*********************
sunset 04-01-2022
ik ben er niet
voor het raam
veeg ik kitsch
uit mijn ogen
leg mijn stem
rijmloos af
in de garderobe
op dagen
zonder betekenis
maak ik notities
zó dat ik niets vergeet
huizen kennen mij
en ook de bomen
maar als de bel gaat
ben ik er niet
*********************
sunset 04-01-2022
ons dagdagelijks leven
voor dat ik opsta
bid ik op jouw kussen
en met mijn mond
innig op de jouwe
versleutel jij de woorden
van mijn aanwezigheid
bedekt de nacht
waarin wij dansten
en wel beschouwd
is dit niet meer
dan ons dagdagelijks leven
*********************
sunset 04-01-2022
de stad
nooit is zij klaar
en het heen en weer
van autofiles
in stratenwoestijnen
toont enkel olieplassen
zelfs in het donker
geen echte stilte
waar beeldschermen
ingeschakeld zijn
aan haar grens
huppelen enkele bomen
als laatste wildernis
tot aan een kerkje
dat je moet omronden
voor het centrum
in schreeuwerig avondlicht
*********************
sunset 05-01-2022
droefheid blijft
patrijzen, schuw
en enkel met list
te vangen
in geopende zakken
opdat een jongen
graaf kon zijn
- ik treur om hen
die mijn jeugd bewoonden
hun namen bleven
fantasievol
ook al ben ik
zelden nog vandaag
die jongen
noch een graaf
- mijn droefheid blijft
*********************
sunset 05-01-2022
waterig mijn blik
voorbij de etalages
naar weiden
waar gras zich verneigt
tot diep op de bodem
sluipt oude wind
door kieren
over het onkruid
dat staat op de graven
blaast kaarslicht uit
in het gezicht van moeder
waait door jaren
die mij rimpelen
waterig mijn blik
*********************
sunset 06-01-2022
zij klagen stom
in koude wind de bomen zonder bladeren
die mij hun trage leven nagelaten
resten van kerstverlichting vullen ruimtes
waar tijd in winter ligt te slapen
gasten van gisteren zijn verdwenen
nevels beroven hen van hun decor
‘k kijk niet terug op laatste resten
het nieuwe treedt uit schaduw reeds naar voor
op dodenakkers strekken handen zich omhoog
alsof zij steun zoeken aan regenwolken
zij klagen stom hun levenseinde
de koude, eenzaamheid toen ’t bloed bevroor
nog ga ‘k verwonderd over velden
zal weldra naakte ribben tellen
als ‘k ingedoken in het grauwe
geplaagd word door wat laatste harteslagen
*********************
sunset 06-01-2022
vroeger, het ouderlijk huis
opgehoopte bladeren
langs buitenmuren
de geur van schimmel
wasgoed hangt te drogen
aan de leuvense stoof
kinderjaren waren lastig
beschamend in armoede
ootmoedig zweeft het gedicht
door ruimtes van tijd
dader drinkt zijn dagelijkse portie
de kinderen lummelen maar wat rond
en in de wasmand slaapt de kater
in dit huis is het winter
het hele jaar door
*********************
sunset 07-01-2022
toch is het goed met mij
mijn jeugd past in de kast
waar gedragen kleding
wachtend te hangen hangt
met daaronder schoenen
voor om de nek in plaats van
aan de blote voeten
een glazen deur spiegelt de tijd
waarin ik grimassen trek
tot ik zelfs angst voor mezelf krijg
wijl mijn stiefvader de volgende fles,
’s ochtends, als eerste werk, ontkurkt
speelgoed had ik niet maar wel
vijf broers en vier zussen
naast nog enkele niet aanwezige geesten
en een zelfstandig hoofd
waarin ik gedichten schrijf
*********************
sunset 07-01-2022
vul zelf maar in
een akker waar de zomer voorbij is
dicht bij het water
en nog is geen blad gevallen
en ook geen enkel door de zon
oranje of rood bruin gebeten
hangen bladeren en worden bleker
zij schommelen, lichter
over snel stromende beken
alsof zij niet loslaten willen
zijn zij zo koud en dronken
door het wervelen van de wind
zien niet de winter
die reeds lang is gekomen
- het laatste laat los en valt
en dwarrelt traag naar de bodem
*********************
sunset 08-01-2022
verboden toegang
[vroeger ging er veel door mijn hoofd
allerhande gedachten
schroeven en wendingen
stormen en sterren]
in mijn dromen
vind ik een verborgen kamer
in het huis van mijn ouders
een gelukkig makende ruimte
wanneer ik erover nadenk
zoals een mens, een kind
krijg ik echter geen toegang
word ik uitgesloten
[aan de deur hangt een schild:
gesloten; verboden toegang]
ik heb beslist niet opgelet
toen stormwind kwam
en de deur dicht sloeg
mij geluk werd ontzegd
*********************
sunset 08-01-2022
over liefde
in het duister geplaatste sterren
en blauw dat alle bekommernissen
lichtend onder spoelt
wolkig werp tijd
zich over lakens
sijpelt in stilte weg
het vochtig zoutige
op onze huid
als regenbui
na een stormachtige nacht
waar ’s avonds
verlangens zich ontmoeten
lust als branding schuimt
tot in ver onze dromen
********************
sunset 08-01-2022
daar, precies daar
waar ik je aura betreed
in een taal
die uit ogen valt
als is het liefdeszwijgen
daar, precies daar
wil ik jou ochtendgedicht zijn
die de dauw
van je lippen zoent
alsook het wilde stormen
van de voorbije nacht
*********************
sunset 09-01-2022
een kwestie van voelen
rijmverzen heb ik
terzijde gelegd
eenvoudige woorden
gevormd uit lucht
en uit regen
jou over die dagen
verteld over goede
waaraan ik me herinner
jij slaat je ogen neer
zegt dat je niets begrijpt
van gedichten
noch van de mensen
er achter
*********************
sunset 09-01-2022
wintersneeuw
ooit vertel ik je
over de stilte van sneeuw
in wintermaanden
gedempt zwijgen
bedekt al het gesprokene
gedachte, beleefde
een nieuw begin
wervelt geen stof meer op
vrede ademt het land
*********************
sunset 09-01-2022
wij stoppen nooit
’s avonds hangt de geur
van mandarijnen in de lucht
hoor ik het zachte getik
van je breinaalden
ik vertel je van herfstdagen
wijl een wind om het huis blaast
vallen wij ’s nachts nooit in een leegte
stoppen niet met minnekozen
*********************
sunset 10-01-2022
een eind aan mijn verlangen
het miezert in ’t gekende grijs
en in de lucht trekken de kraaien, schreeuwend
de tijd bijt zich reeds vast in vroege uren
want nacht komt sneller dan gedacht
al kan het duister niet meer langer duren
en morgen meer, en overmorgen ook
de zon schijnt dan beslist ook langer
en laat de winter langzaam achter zich
lente komt eindelijk in zicht
en ook het eind aan mijn verlangen
*********************
sunset 10-01-2022
liefde
misschien draag ik
nieuwe zomergedichten
geluidloos, kort vlinderend
maar reeds dansend
door deze winterdagen
in een korte adempauze
legt zich een vers
op jouw lippen
vind jij mij
in slechts één enkel woord
*********************
sunset 11-01-2022
ici paris
toen mijn kruimels
op haar toonbank vielen
raakte zij zwaar geïrriteerd
zij toverde een poets-
doek uit de lucht
en veegde hectisch
alle sporen weg
het stinkt hier, zeg ik
en kijk naar de rijen flesjes
en alle verveelde vrouwen ervoor
haar blik, tussen twee oorhangers gevangen
treft mij bijna dodelijk
- haar handen baden in goud
en haar borsten? waarschijnlijk vol siliconen
en haar teennagels … …
als die groen geverfd zijn
ga ik op staande voet gillen
*********************
sunset 11-01-2022
eenzame medereizigers
wonden van mijn hart
dragen schaduwgewaden
uit dunne zijde
zitten als eenzame medereizigers
aan de rand van de weg
soms stop ik
en een bries streelt
mijn verdriet
vermoedt de kwetsbaarheid
van mijn ziel
*********************
sunset 12-01-2022
op die dagen
ik adem op papier
spelende woorden
in rijen en gelid
vorm hen tot poëzie
op die dagen
en nachten
kleed ik mij
in taalgewaden
*********************
sunset 13-01-2022
waar ik dicht
dragen dagen grauwe kleren
gaan stilzwijgend mij voorbij
tussen huizen en woontorens
zoeken kraaien reeds de mei
het geduld heeft blauwe randen
zeven mijlen springt elk woord
om in morgen snel te landen
voeg ik mij in ’t landschap in
als een rots en waar ik dicht
breek ik grijze hemel open
duister is voor licht gezwicht
*********************
sunset 13-01-2022
dus zwijg ik
niet omdat woorden
verloren zijn gegaan
maar wel
omdat in de stilte
poëzie spreekt
*********************
sunset 14-01-2022
verloren spraak
er is geen schuld
noch verlangen
naar verloren spraak
mijn blik zwemt
naar oevers
verliest zich
in de getijden
op andere dagen
spoel ik de stilte weg
loop en loop
alsof op het einde
nog iets te vinden valt
*********************
sunset 14-01-2022
ik die de jouwe ben
wachten wil ik
en daarbij verzinken
in dagdromen
waarin ik je lippen
voel op mijn huid
tot zij brandt
van het vuur
van jouw hartstocht
en rilt van
de koelte van
de lakens
onder ons
en altijd zal ik
zeker weten
dat jij wacht
verlangend
ongeduldig
liefde vragend
van mij
die voor altijd
de jouwe is
*********************
sunset 14-01-2022
ik heb je lief
misschien
soms
maar altijd meer
voel ik tederheid
zonder enige reden
omdat jij
mij eindeloos
gelukkig maakt
wanneer stil
uit jouw mond
de taal van verlangen
spreekt
ik voel
hoe zij warm
een tover legt
op mijn hart
dat kriebelt
en opstijgt
tot in mijn keel
en jou zegt
ik heb je lief
*********************
sunset 15-01-2022
wanneer zonnestralen
op korenvelden
gele silhouetten dansen
spreekt de poëzie
haar eigen taal
terwijl door het asfalt
bloeiend onkruid breekt
*********************
sunset 15-01-2022
zuchtend verlangen
tussen alle jaren
wachten dromen
en hoe zij dan, uiteindelijk
op papier verwoord
je de hand reiken
als bescherming
tegen vorst
lees ik jou
gedichten voor
in de nacht
zuchtend adem jij
diep verlangen
op mijn blote huid
*********************
sunset 16-01-2022
zon in het gemoed
na elke derde regendruppel
valt een vlokje natte sneeuw
- er zit een vogel onbekend
die zingt van warme landen
niet hier maar weldra weer
van dagen die in lengte duren
en ochtenden op mijn terras
’s namiddags wandelen in het park
met blote voeten door het gras
en van een woord
dat nu nog niemand roept
een zucht van lente
de zon in het gemoed
*********************
sunset 16-01-2022
wij ademen vrede
bomen zijn ontbladerd
en het is het stil buiten
in de schemering
ademen wij vrede
overgieten onze spraak
met zoenen
van vallende regens
ik vertel je over de winter
terwijl een wind om het huis danst
en op het tafeltje
gedichten van Gezelle liggen
poëzie door de kamer zweeft
*********************
sunset 17-01-2022
steeds nog
droom ik van sneeuw
voor mijn ramen
en een blik op vrede
in plooien van
onze liefde
leef ik nog steeds
niet geleefde jaren
*********************
sunset 17-01-2022
een kapel in het woud
getooid met kunstbloemen
en met de vreze voor God
het kruis in de kapel
voor vermoeide dagen
geloof en vergeelde smeekbeden
vermengd met dennengeur
de vrouw, de man en het kind
en duizend schreden tot in de hemel
duizend schreden tot naar huis
*********************
sunset 18-01-2022
wat ik weet
met jou aan mijn zijde
legt mijn ziel
zich naakt in je blik
jij bent geluk,
enkel mogelijk
door liefde
wat ik weet:
mijlpalen op mijn weg
intense hartkloppingen
en, voor altijd, jouw naam
*********************
sunset 19-01-2022
waterstromen spelen
onbeheerst in winterwind
ik drijf tijd naar voren
tot zij piepend kraakt
en wolken verteert
al begrijp ik amper
hoe hemelblauw
warm het hart beroert
*********************
sunset 19-01-2022
zij zweeft, zweeft
in het voorbijgaan
treft mijn blik de jouwe
- jij koopt schoenen
en hopen dromen
bijvoorbeeld:
liefdesnachten met een dichter
die behoedzaam zachte woorden kiest
waarmee hij teder jouw ziel streelt
zij lacht verlegen
als hij haar jonkvrouw noemt
vindt genoegen aan zinnen
en innige tedere zoenen
zij zweeft, zweeft tot in de hemel
*********************
sunset 20-01-2022
zon-verdwenen dagen
vissers werpen netten
waarin zij vale vissenogen vangen
samen met hun lippen
parelvissers voor armertafels
vangen ogen en tranen
samen met vinnen
gevangen valt dauw
op marmertafels
en telt de tranen
op zon-verdwenen dagen
*********************
sunset 20-01-2022
voor jou, voor ons
windstoten geankerd in dagen
die zich bekommeren
om het normale alledaagse
- de kalender voorspelt lente
uit heldere hemel
breekt mijn hart
gras groeit over verhalen
- ik krijg het koud in gedichten
klaag grijze uren aan
probeer weken te weven
nu slechts deze tijd bestaat
voor jou, voor ons
*********************
sunset 21-01-2022
zing ballades
over zonsondergangen
dicht ik vandaag niet
noch over bloeiende weiden
of een te droge mond
in de loop van een leven
gebeurt er telkens weer iets
dus zing ik, zing opnieuw
ballades over de droefheid
maar niet over liefde
zij is, en een handvol
in de binnenzak
van mijn jas
een hele maand grijs
enkel afgewisseld met regen
maar als jij naar mij lacht
wordt het plots zomer
*********************
sunset 21-01-2022
uitzichtloos
wind ligt in de zon
zonder uitweg noch omweg,
onbeweeglijk
hier, tussen hoge muren
leven ontdekken
elke ademzucht noteren
lucht landt
net als bloesems
in het niets
[kaap de goede hoop
is enkel maar
een naam op de wereldkaart]
*********************
sunset 22-01-2022
wij lieven ons
doorheen de nevels
roep ik jou
grijp in aarde
naar zaad
zelfs dan
wanneer bladeren
geel zijn
wij lieven ons
In afgevallen lover
vallen ook nu
in onze verhitte lijven
waar warm
jouw hart
mij verhoort
*********************
sunset 22-01-2022
honderdduizend zonnestralen
wij spreken bloesemwit
hoe het zou zijn
indien het anders was
dan het nu is
regen klatert tegen het raam
als een applaus in vreemde taal
wolken trekken verder
morgen al misschien
jouw tederheid is wat blijft
en honderdduizend zonnestralen
*********************
sunset 22-01-2022
nu ik weet
nu ik weet van een mond
waaruit liefdestaal van lippen valt
woordbundels zinnen worden
soms misschien wel gedichten
draag ik alles aan jou op
en alle opkomende vragen
die er dan nog kunnen zijn
kus ik eenvoudig weg
*********************
sunset 23-01-2022
ik ken hen bij naam
reeds als kind
droomde ik mij altijd al de zon
onder mijn lakens
[in de keuken
woekerde dikwijls angst]
vrolijk floot de ketel
op de Leuvense stoof
al was de pollepel niet enkel voor in de pot
zolang ik hen blijf voederen
met zacht droef zachte woorden
sterven geesten niet
maar lijven zitten
op de rand van vuilnisbakken;
elk van hen ken ik bij naam
*********************
sunset 23-01-2022
in vroege zinnen
als korreltjes zand
een wereld zien
opengeslagen
ligt zij voor mij
en ik hoor
een oorlog in verzen
en een jeugdige geest
met al zijn woorden
apocalyptische ruiter
van een nieuwe tijd
als een bommenhagel
op een wereld die vergaat
- het is een kunst
om in een paradijs te leven
of zijn kop in het zand te steken
*********************
sunset 24-01-2022
zelfs in schrijvende gedachten
door vingers druppelt liefde
in ogen en oren
buiten fluit de tijd
laat ons vermoeden
hoe lente eruit ziet
onze monden gesloten
openen wij deuren
antwoorden op verlangens
van onze verhitten lijven
zoals steeds regent
als de tijd uitvluchten zoekt
voor het slapen
onder strelende handen
door alle vingers
druppelt stralend licht
van pure liefde
zelfs in schrijvende gedachten
*********************
sunset 24-01-2022
vermoeide aarde en blikken;
de dood komt altijd ongelegen
– ik koop orchideeën en chrysanten
jij vraagt naar een kam
en wat tijdschriften om te lezen
en toen ik ging
ben jij ook heel stil gegaan
*********************
sunset 25-01-2022
en ook al die molshopen
huizen vluchten naar achteren
als in de tuin een stroom,
een brug, maar ook koeien
groeien; in een weidelandschap
zie je overal molshopen
mijn buurman eet brood
drinkt cola light
en telefoneert met volle mond
met wie weet ik niet
ik vraag het hem later wel
in het appartementsgebouw
wonen beslist asielzoekers
wie anders zou hier willen wonen
naast de sporen
en voorbijvliegende tuinen
en ook al die molshopen
voor de ramen
*********************
sunset 25-01-2022
in dit nieuwe jaar
zullen vragen
nooit stoppen
en antwoorden
tussen lachen
en huilen
en wij zijn dan
nog altijd hier
*********************
sunset 25-01-2022
wees mij lief
jij vraagt mij
waar jij staat
in mijn leven
ben jij gedicht
en vers
draagt woord en spraak
over stenen
en vuurtekens
warmen huid en stem
leg je bij mij
zeg ik
en wees mij lief
*********************
sunset 26-01-2022
donkerheid en koude
weggespoelde
wintervorst op mijn huid
en ergens sneeuw
waar ik niet ben
blader ik leven
weer een stukje verder
*********************
sunset 26-01-2022
en hoe het is
in het zuiden
straalt reeds de zon
horizonten breken
uit spaarzame wolken
ons geheim is:
sneeuw op bergtoppen
en liefde in onze harten
door het leven trekken
en nooit verder kijken
dan het volgende kruispunt
daar schrijf ik gedichten
op de rotswanden
over lust en droefheid
en hoe het is
*********************
sunset 27-01-2022
eenvoudigweg het leven
stof wervelt in zonnestralen
die door gebroken ruiten
groteske vormen op de tafel tekenen
in de kast nog het koffieservies
waarmee wij de tafel dekken
- wij spelen moeder, vader, kind
op de zondagnamiddagen
bakken uit de donkere aarde
van onbeplante bloemperken, koekjes
steken een bloem uit buurmans tuin
in de haren van de meisjes
wij zingen in plaats van radiomuziek
en achter het venster staat er een clown
wij lachen en weten nog niet
dat ook onbekommerde tijden vergaan
wij spelen eenvoudigweg leven
*********************
sunset 27-01-2022
vijfenzeventig jaar leven
grootvader was burgemeester
opende deuren en verbond mensen
zijn leven lang
zelfs na zijn pensionering
droeg grootmoeder
watergevulde gieters
tot aan zijn laatste rustplaats
vader dronk liters bier na zijn werk
en later goedkope wijnen
hij rookte ontiegelijk veel Michelins
tot zijn longen het begaven
maar sigaretten draaien deed hij niet
moeder zette pannen op de haard
melkte de koeien in tussentijden
dat zij geen kinderen baarde
zij stookte vuur onder het wasmachine
en wij moesten mangelen
in droeve tijden weende zij
om haar verloren jeugd
al bleef zij altijd wel een mooie vrouw
ik zwierf door de beemden
klom op veel te hoge bomen
tot in de voorbij zwevende wolken
waarin ik gedichten schreef
over het leven dat onder mij voorbij ging
op zoek naar betere tijden
soms ben ik nog die kleine jongen
*********************
sunset 28-01-2022
’s ochtends, in de schemering
velden dragen zwaar
de grijze hemel
groene sluiers liggen op akkers
waar weinig nog ons uit de tijd voert
behalve de weg naar huis
het dorp trekt zijn schouders op
laat bomen, bomen zijn
waarin de wind beloftes fluistert
boerderijen verder slapen
’s ochtends in de schemerende keuken
moet de koffie heet en sterk zijn
om alle spoken te verdrijven
die ’s nachts dansend tevoorschijn komen
verhalen vertellen over onszelf
’s namiddags doen wij onze wandeling
scheurt het wolkendek open
en lichtvingers strelen over het gras
als leidraad voor de geschiedenis
in een onbegrensde vrijheid
*********************
sunset 28-01-2022
zij werpen geen schaduw
in stille leegte van de ruimte
slaat mijn hart voor jou
wanneer jouw blik de mijne kruist
jij de gordijnen voor het venster sluit
morgen in de ochtend plukken wij
niet gezegde woorden van de lippen
en heel beslist wat zoenen
– lang zijn de nachten in de winter
zij werpen geen schaduw op het leven
*********************
sunset 29-01-2022
wij hebben maar één aarde
wij verdwalen in wolkbreuken
hangen ons aan een zon
die verdrinkt in water
eindigen met wijd open monden
en verstopte ingewanden
van kruin tot aan de voeten
bedekt met schelpen
die ons beschermen
deze gore soep te drinken
dus haken wij snel af
het leven is stervend
*********************
sunset 29-01-2022
einde zonder einde
in één gedicht is er oorlog
veegt regen over de straten
en vang ik een vlinder
en in een ander gedicht
hangen woorden in wolken
ook al is er niemand die hen leest
in elk gedicht kun je sterven
maar beslist ook leven
zwaai ik naar jou vanaf een regenboog
– een einde zonder einde
*********************
sunset 30-01-2022
aan ruwe rotsen
tussen draagvlakken
der dagen
zien ogen grijs
geëmailleerd als stenen
geankerd in de aarde
wimpers beven
aan ruwe rotsen
trekken decennia
heel traag voorbij
*********************
sunset 31-01-2022
leven buigt zich
groeit soms scheef
tussen stormwinden
verlies ik jou nimmer
uit mijn ogen
jij spreekt liefdeswoorden
kust al mijn zorgen weg
en vanuit de horizon
vliegen eerste zwaluwen
reeds over de velden
*********************
sunset 31-01-2022
dichter wil ik zijn
sneeuw is geluidloos als hij valt
[daarover kun je weinig zeggen
alleen maar lezen of schrijven]
gedichten over sneeuw
witte gedichten op wit papier
ook over de adem
zwijgen ligt op mijn huid
[in een spiegelzaal van gedachten
hoor je het onuitsprekelijke]
dichter wil ik zijn
dichter op winterdagen
*********************
sunset 31-01-2022