woorden dragen maskers
fluisterend wandelen zij
door ongeschreven gedichten
ergens valt een steen
een sneeuwvlokje
en ergens eindigt een leven
iemand kijkt omhoog
vraagt waar je bent
of je nog zelfstandig ademt
weer is het zondag
dragen woorden maskers
en wandelen fluisterend
door nog ongeschreven gedichten
*********************
sunset 01-03-2021
en dag na dag
leef ik mijn leven
dwaal door dromen
nacht na nacht
wat blijft zijn enkel
mijn gedichten
muziek, wat woorden
en een eeuwig wij
*********************
sunset 02-03-2021
hoe ik ook probeer
dagen bladeren zich af
en ik kan hen niet voorbij
hoe ik ook probeer
om ruimtes te ontvluchten
woorden te verstaan
zij inspireren enkel tot dichten
en telkens en telkens weer
overschrijf ik hen met al het verbleekte
aan pijnen en herinneringen
en met blijvende hoop
jij, hart van mij
hoe graag deel ik met jou
bed en nacht
hemel en sterrenlicht
in onze harten
zij het veraf of heel nabij
kunnen wij altijd schuilen
zelfs winter verraadt ons niet
*********************
sunset 03-03-2021
een leven lang
achter de horizon
van gedachten
laat ik nieuwe
werelden ontstaan
rijg lettergrepen
aan elkaar
schep woorden
die bekoren
terug naar de bron
naar puur natuur
dat is hopen
op het ware leven
waar tijd niet bestaat
is mijn vrijheid
vlieg ik met de wind
dwaal door het duister
zoek mij een doel
een houvast
in deze zee van gevoelens
een leven lang
*********************
sunset 03-03-2021
leven ontwaakt steeds weer
als ritselen van bladeren
aan bomen uit mijn jeugd
ontmoeten nieuwe dagen mij
het gezang van een leeuwerik
de krekels in de weide
en het lachen van een kind
dat met wapperend haar
door het blauw van de hemel schommelt
wolken verbazen zich
met wijd geopende monden
regent het vreugde
en zingt de aarde een teder lied
over wolkengras en sterrenlichtjes
leven ontwaakt steeds weer
*********************
sunset 04-03-2021
wij
op mijn huid, in alle poriën
voel ik je nabijheid
genoeg voor kille lenteavonden
in winterdagen geworteld
strekken wij ons uit naar onszelf:
kinderogen stralen
de hartslag van ons lachen
huid tegen huid
omhelzen wij het jij en mij
in dit allesomvattende wij
*********************
sunset 05-03-2021
dromen
de zee slaapt
en ligt rustig
in de nacht
besteedt de vis
zijn tijd nuttig
schrijft een lied
het gaat als volgt:
de zee slaapt
het is stil
vanuit de hemel
wenkt een ster
al ziet de zee het niet
hij slaapt en droomt
van een ster
die een lied schrijft
over een zee
die slaapt en droomt
in een stille nacht
en een ster
die wenkt
naar een vis
die in de zee leeft
en een lied schrijft
in een donkere nacht
voor een ster
die wenkt
vanuit de hemel
en een lied zoemt
voor de vis in de zee
*********************
sunset 05-03-2021
bos is bos
zeg jij
en neemt me
bij de hand
willekeurig
de boomstam
waartegen
wij leunen
en ons lieven
*********************
sunset 06-03-2021
maart
hij is
hem te zien
als lentemaand
is maart
daar is
terzelfder tijd
zon en de regen
soms nog vorst
in hem
geen boosheid
of droefheid
op het eind
hij gaat
zoals de winter gaat
op het einde
van zijn dagen
*********************
sunset 06-03-2021
kijk een vlinder
hoe hij buitelt
met zonlicht
onder vleugels}
strooit zijn hart
woorden op
jouw naakt vel
*********************
sunset 06-03-2021
ik droom van eeuwigheid
kam minuten uit je haar
loodrecht legt zich
jouw wijsvinger op mijn lippen
hoe wonderbaarlijk zacht
vluchten de seconden
*********************
sunset 06-03-2021
vrijheid vinden
alsof het land wacht
op de komst van zwaluwen
wandelt het naar de zee
als in warme zomers
kruipt eindelijk het Noorden
uit velden, zingen merels
over wandelende wegen
vraag het de lijsterbes
hij brengt mij de rode kleur
en parels uit glas
zoals die om de nek van kinderen
nog is het water koud
in haar winterdagen
al is alles reeds zo mooi
als een ontwakende dame
op jeugdige voeten
dans ik zwevend over het strand
met wind op mijn schouders
wil ik leren vliegen
vrijheid vinden
tussen hemel en aarde
*********************
sunset 07-03-2021
mag ik om aandacht vragen
er wordt iemand bekeken
en alle anderen kijken ook
- consequent de blikken
naar zich toetrekken
en ook het horen
in dezelfde richting laten gaan
[enkel bij het ruiken en voelen
zijn anderen onder elkaar]
weldra stopt het luisteren
en het ‘hier ben ik spreker’
gaat roemloos voorbij
eenzaam is altijd ervoor
altijd erna
en tussenin ook
*********************
sunset 07-03-2021
jij, en nog zoveel meer
te veel woorden
praat mijn hand
schrijven noemt zich
zoals steeds
jij
wie kan stilte begrijpen
wanneer ik jou
als schaduwfiguur
op te muur teken
ik heb figuren geoefend
een haas, een hond
maar ook duizende woordjes
liefde
wij zijn samen één hart
waar anderen tijgers zien
zie jij een giraf
die zo ver van hun geboortegrond
niet leven kunnen
ik zie jou, twijfeloos
en jij mij
heb jou gevonden
en niet alleen in dromen
waarin jij bestond
soms is olifantshuid
dunner dan het eerste ijs
*********************
sunset 07-03-2021
diep in mij
een kind slaapt
en is niet bang voor vreemden
nachten glijden
in vloeiende verhalen voorbij
maan en sterren
wenken in het duister
lege nesten als voorbestemde verblijven
na lange reizen
in mij een kathedraal van stilte
en de echo
van de klank van mijn naam
openbaart zijn geheim
gaat zelfs mij
heel diep onder mijn huid
*********************
sunset 08-03-2021
liefde
telkens weer
springt de liefde
in mijn armen
graven zangvogels
hun nesten
onder mijn huid
daar zingt het leven
in mooiste klanken
dag na dag
laat ik mij vinden
*********************
sunset 08-03-2021
in mij een zee van liefde
wind rekt zich naar haar uit
dorstend naar witte zeilen
tussen mijn lippen
een grashalm
die jij zomer noemt
én wereld
leg het mij uit
en ik schrijf het op
mijn mond dicht jou
golven onder je voeten
*********************
sunset 08-03-2021
kersen in maart
jij schenkt mij een tuin
met hortensia’s, rozen en jasmijn
een vijver waaraan ik toeven kan
af en toe komt er een zwaluw langs
zit op de rand en drinkt
wij praten regelmatig met elkaar
soms tot diep in de nacht
en dan herinner ik mij weer
hoe zich de wereld in mij wortelde
toen ik jou begon te lezen
mijn handen doorwoelen
samen met de wind
jouw haar na elke glimlach
die nooit moe wordt
vragen te beantwoorden
hoe lang duurt een zomer
fluister ik zacht
maar jij lacht slechts
zoent mij mijn lippen wond
en plukt voor mij kersen in maart
*********************
sunset 09-03-2021
zomermelodieën
jouw hart
een woordhuis
gevuld met herinneringen
in het donker geweven
tegen schaduwuren
als witte duiven
trekken zij
op zuiderwinder
over het weidse meer
en hoge klippen
enkel daar
wortelen zij in vrijheid
gedrenkt door blauwe zeeën
groeien onder filigrane netten
in schemerige nevels
zomermelodieën
*********************
sunset 10-03-2021
vergeef mij het
wanneer jou dikwijls mijn hunkerend begeren
verwart, misschien soms boos maakt
op het eind en jij mijn zoenen, strelen af moet weren
omdat ’t verlangen opnieuw in mij ontwaakt
vergeef mij dan, het is het ongeduld
de angst dat dagen als wat korrels zand verglijden
vergeef het mij want ’t is haar schuld
dat ik met liefd ’je altijd wil verblijden
alsof er ons geen tijd meer is gegeven
voor onze liefde en de liefde ook te leven
want voor mij voel het puur
alsof dit voor ons veel te vroeg zal stoppen
de tedere genegenheid
en dat reeds in het volgend uur
*********************
sunset 10-03-2021
dag dag, dag leven
zacht klinkt je stem in de ochtend
waarin jij loom opstaat
in het blauw van mijn ogen
en ik zing dag, leef licht
volg nieuwe maan
onder ontbottende bomen
jouw mond vloeit mijn naam
mooier dan iemand
hem ooit heeft gesproken
*********************
sunset 10-03-2021
kleurenprachtig
nog steeds lig ik jou
in jouw oren
jij, bereid te luisteren
ogen lopen over
en ik, ik spring
in jouw hart
mijn schreeuw
naar bloeien
luid
maar zonder echo
en toch
zo krachtig
ook in mij
kleurenprachtig
*********************
sunset 10-03-2021
liefde voor allen
kinderen wenen
en in nachten
vertellen molen-
stenen hun verhaal
een vreemde steelt
zijn honger naar licht
wanneer niemand
tot hem spreekt
stromen liefde
luisteren naar alles
laten wonderen gebeuren
*********************
sunset 10-03-2021
drijvend op de levenszee
in een boot van dankbaarheid
is daar een stil roepen
dat zich uitbreidt
tot een golvend wit oeverwoord
over het water vloei ik met hem
uit mij uit
in een wereld vol liefde
*********************
sunset 11-03-2021
winderige ochtend
op mijn huid draag ik
de zoete nacht
ontbijt in vrije val
fruitbomen groeten mij
hun bloesems stoppen niet
om voor mij te zingen
zon legt zich over mijn gelaat
lacht over mijn rimpels
de einder kleurt groen
ook al is de hemel bewolkt
het is negen graad
*********************
sunset 11-03-2021
de stilte en
de boom
zij schudden
licht uit
de twijgen
*********************
sunset 11-03-2021
mijn lente in herfst
jij bent mijn lente
in de herfst van ons leven
wandelen wij blootsvoets onze wegen
wij vechten niet meer met de wereld
ook al blijven kastanjes ons huis
en lachen wij altijd nog meer
dan een zomer uren heeft
ik schrijf verzen
voor jou in de winter
opdat ook hij genoeg zon heeft
om ons te lieven
vruchten die in onze handen vallen
rijpen in het licht van zonnedagen
als zoenen op onze lippen
*********************
sunset 12-03-2021
zou ik
zou ik een fonkelende ster zijn
in een heldere koude nacht
een schemerende ruimte
in een geurende sering
een bloem niet meer
dan enkel bloem zijn
als zwijgend woord
slechts enkel liefde zijn
weet dat ik toch niet meer ben
dan deel van deze wereld
*********************
sunset 12-03-2021
zo diep ben ik
in jou gevallen
dat mij niets rest
dan mijn adem
van jouw zijn
in mij in te leven
*********************
sunset 12-03-2021
het wonder leven
sterren, vissen, schemers
aan draadjes zwevend
adem roert zich tussen ons
waar zij banen trekken
om elkaar en nimmer rakend
onrustig soms als vlammen
af en toe als stil gefluister
zijn wij ruimte in ruimte
elk moment opnieuw
in ons ontstaan
maar ook in ons vergaan
*********************
sunset 13-03-2021
tot wij samen ontwaken
zo graag raak ik je aan
wil je nabijheid voelen
en mij aan jou verkwisten
vervloeien in jouw handen
wil je steeds zoenen, strelen
mij door je geur betoveren
en enkel slechts met jou
de kleine dood steeds sterven
daarna mijn ogen sluiten
jouw warmte stil genieten
veilig in jouw armen rusten
tot wij samen ontwaken
*********************
sunset 13-03-2021
in het kruisen van ogenblikken
zijn wij slechts momenten
hoe langer winter ons wachten laat
hoe zachter wordt ons strelen
*********************
sunset 14-03-2021
opkomend grijs
de tijd ligt opgeslagen
tussen twijfel en het zwarte stof
van dagbladzijden
lippen zwijgen
afgestompte angst
zij schrikken bij elke slag
er is nog steeds
een voelen in een leegte
dat mij gisteren nog miste
nu slechts opkomend grijs
in een huilende hemel
ergens doolt beslist de lente
*********************
sunset 14-03-2021
ik wacht lente
wind struint
door oevergras
telt vogels
die de zee
hebben verlaten
het lege strand
maakt geluiden
als na regenbuien
dagen die zichzelf
hebben vergeten
liggen uitgestrekt
op het zand
dwalen verdwaasd
door het leven
ik wacht lente
*********************
sunset 15-03-2021
in de afzonderlijkheid
van regenplassen
schrijf ik gedichten
in kraaienpootjes
ik schrijf over ons
en wat wij niet weten
*********************
sunset 15-03-2021
daar wandelen wij
naakt ligt de schemering
over de stad schetsend
getekend in het oeverloze
van schaduwen
licht onder de Japanse
kerselaar die zijn bloesems
tegen elkaar wrijft
daar waar je restanten
van het paradijs vindt
wandelen wij
gehuld in stof
*********************
sunset 16-03-2021
in het halfrond van slaap
word je weer kind
spint je adem wolzachte draden
als onderkomen voor een verlangen
het altijd aanwezige in jou
*********************
sunset 16-03-2021
mocht winter kleur hebben
mocht winter kleur hebben
als lila, groen of geel
kon ik stoffen weven
uit donker en licht
met bloemengeur
een onderkomen naaien
misschien dat ik dan wist
waar de avondzon
haar rood gelaten had
om het uit het onderhout
van de volgende dag
op te vissen
*********************
sunset 17-03-2021
zo los je het niet op
met gespreide vingers
weer ik het slechte af
de oorlogen en honger
staan in jouw gezicht
de kleur van je huid
onnatuurlijk
als na een gifgasaanval
vandaag sieren
gezichten op plakkaten
van schreeuwlelijkers
die om je gunst bedelen
de straten die daklozen
en vluchtelingen
hun thuis noemen
het klimaat gaat naar de kloten
en de bijstand is één grote put
waar de meerderheid in verdwijnt
neen, dit alles los je niet op
met simpelweg uit gewoonte
een rondje rood in te kleuren
*********************
sunset 17-03-2021
de hemel
losjes leunend
aan seconden
het wolkendek
tijdens middagtijd
zwijgt wijzers
kort voor het slapen
verliezen wij ons
in gedachten
aan de nacht
der blauwe stonde
*********************
sunset 18-03-2021
droef waait een wind
na het spreken der stemmen
wat rest zijn zetels
en flapperende pamfletten
[domheid wint van het hart]
morgen worden mens en natuur
doodgezwegen
hun hoop en verzuchtingen
vergeten
over het graf van aarde
ligt weldra een eeuwig zwijgen
*********************
sunset 18-03-2021
afdrijving van huid
als voorproef van hartstocht
dagen liggen opengevouwen
in pauzeruimtes tussen ruïnes
van vouwen en rimpels
hartverwarmend liefde en licht
*********************
sunset 18-03-2021
woorden verstommen
mijn lief draagt
licht strooiend
in avondlijke stonden
een net uit verleiding
op roomblanke huid
levende beelden
dansend voor d' ogen
en vleesrode lippen
verstommen de woorden
de nacht hijgt zacht stil
*********************
sunset 19-01-2021
zoete zoenen
mijn dieper zinken
in het geheime jou
waar achter naakt
intens verlangend
warme liefde ligt
niets kan nog uren
van de nacht ontlopen
als zoete zoenen
lijven in elkanders
richting trekken
*********************
sunset 19-03-2021
het regent zon
in elke druppel
helder warm licht
*********************
sunset 19-03-2021
en verder al datgene
[en in de weegschaal van de dag
werp ik momenten klein geluk
en vlecht hen tot het leven]
het dansen van het licht
in jonge bladeren van bomen
hun flirten met de wind
liefdeswoorden aan de rand
van winterochtenden
en verder al datgene
waarin jij toch op niemand lijkt
in ’t simpel ademhalen
van een liefde
die nimmer zwijgt
*********************
sunset 20-03-2021
spraak-verward
oefen ik genegenheid
waar ontbrekende woorden
in het tussen-duister
bij het eerste ochtendlicht
kleur bekennen
*********************
sunset 20-03-2021
een vaststaand gegeven
lichtgrijs van blauw
ligt over jaren
schets een beeld
in getekend zand
traag verwaaien
diffuse contouren
het echte is werkelijk
een vaststaand gegeven
liefde dobbelt niet
*********************
sunset 21-03-2021
nog regent het buiten
terwijl buiten ononderbroken
regen uitgeschud wordt
wind deuren dicht gooit
hoge huizen beven
tot het in harten weent
trekken grijze wolken verder
en de natuur zijn gelaat
in ochtendgrimas
hoopt dat zij
over de zee zullen verdwijnen
zó dat zonneschijn zich over
koude en vermoeidheid legt
en de verstarring vlucht
in de armen van lente
*********************
sunset 21-03-2021
middagzon danst
speels door twijgen
en heel terloops
toon jij
slechts met een blik
een paar dozijn
zondige gedachten
laat het vuur in mij
laaiend ontvlammen
in niet meer dan
één eeuwigheidsseconde
*********************
sunset 22-03-2021
nog immer onbegrensd
ik zie een lentelachen in jouw ogen
en tussen jou en mij groeit ‘t paradijs
samen spoeden wij ons voorwaarts
lijken wij zwijgend-schaduw-scheur
wijl wij ons kussen mond en oren
geeft ons de hemel zijn applaus
in ons ver-enen intens verloren
groeit ons geluk, nog immer onbegrensd
*********************
sunset 22-03-2021
snel ontwakend
strelen zonnestralen
een vroege ochtend
nieuw geboren
dans ik naakt
uit dromen
*********************
sunset 22-03-2021
diep in onze harten
woorden springen over
tuimelen in het licht
lopen naar jou over
met veel lichtgewicht
plukken aan de randen
dringen laag na laag
diep in onze harten
strelen en veranderen
geven zacht een warmte
laten huiden blozen
en ons ademloos zwijgen
omdat liefde spreekt
[daar wij tijdens ’t zoenen
echt niet praten moeten]
*********************
sunset 23-03-2021
waar bleef de tijd
ik hoop op redding aan dit venster:
het regent al eeuwen, minstens negen jaren
en auto’s kenteren in hogere luchtlagen
zenden voortdurend met hun pinkers S.O.S.
het herinnert mij aan mij als kind
toen ik ’s avonds nog landje pik speelde
niet groter was dan een meeuw
die over het zandpad zeilde
ik weet nog dat ik geen ondergoed aanhad
en tegen de honger bessen en onrijp fruit at
mijn tafel: een doornige bramenstruik
in dagen langer dan vierentwintig uur
*********************
sunset 23-03-2021
mijn mond zwijgt
zwijgt mij onder jouw huid
dieper en luider
dicht aan je hart
zwijg ik mij helemaal
in jou in
luisteren ogen
die weten
en enkel maar
liefde zien
*********************
sunset 24-03-2021
wat komt er op het einde
van de laatste weg
wanneer je de hoek om gaat
vraag jij
ik zal daar op je wachten
zeg ik
zo lang, tot ik mijn hoofd
weer in jouw handen leggen kan
*********************
sunset 24-03-2021
met zachte hand
schrijf jij mij dromen
en begeertes
onder warme huid
waar zij liefde kussen
tot lijven zich spannen
in tomeloze honger
naar een ver-enen
*********************
sunset 25-03-2021
liefde op de eerste blik
ik grijns Colgate-tanden
naar jouw oogopslag
[vergeet niet hoe barkrukken
staan in het donker]
leg mij als munt
op jouw lippen
als strohalmen grijpen
onze tongen elkaar
en drijven wij rond
door onze spraakholtes
tussen jouw mond
jouw oor, mijn oor
en mijn mond
als een spookrit
tegen moderne muziek
hoor jij veel te veel
suikerstaafjes
tussen onze tanden
maar ik ga niet weg
zelfs niet als het ijs smelt
*********************
sunset 25-03-2021
en zouden er geen jasmijnwitte momenten meer zijn
geen zomersproetenlachen of schaduwblauwgefuister
geen zachtbevende liefdeswoorden dicht aan jouw oor
noch een melkwit verzinken in meer
zou dat gemis mij beslist laten sterven
*********************
sunset 25-03-2021
treurnis om deze aarde
sommige dagen is het enkel het willen
die dingen beweegt; zoals de zee kusten
dagelijks nieuw definieert, vandaag en gisteren
zelfs het zich vastklampen aan een voorbije zomer
met al zijn zoetigheden, het wisselen van
een seizoen dat er zo-even nog was
al dat kun je zien wanneer je je ogen opent
en niet langer weigert er naar te kijken
zelfs je innerlijke landschappen en het potentiaal
van vriendelijkheid en medemenselijkheid
worden duidelijk herkenbaar ook al ben jij
[en alle anderen], wanneer het eindelijk
tot je doordringt, niets anders dan
handlanger van de totale vernieling
van deze aarde
*********************
sunset 26-03-2021
ergens daar tussenin
toen ik vanochtend ontwaakte
na amper een zestal uren slaap
werd ik door zingende vogels gewekt
terwijl zonnestralen door de kieren
van het rolgordijn gluurden
de zon stond pas net over de horizon
en het warme licht van haar stralen
gaf de indruk van middagtijd
al sprak slaan van de staande klok
een heel andere waarheid
en wij ergens daar tussenin
*********************
sunset 26-03-2021
poëzie druppelt
op naakte huid
breekt vol gevoel
uit woorden
de ochtend oevert
in dit bodemloze
tussen slierende
ochtendnevels
uit het niets
worden wij wrakhout
van de tijd
*********************
sunset 26-03-2021
de stad
de stad wil niet stoppen
net zoals de laatste winter
alhoewel jij denkt
reeds lente te ruiken
en later op de dag
een nieuwe vochtigheid
over stof geploegde velden
een slapeloosheid
in het fladderen van duiven
de grootte van een stad bereken je
aan het aantal verlichte vensters
na de avondklok van tweeëntwintig uur
en het aantal voetgangers ’s middags
de stad is simpelweg niet te stoppen
net zoals de winter
alhoewel jij denkt
reeds lente te ruiken
in stromende sappen van bomen
en in geleidelijk zichtbaar wordende
kerktorenspitsen in de ochtend
*********************
sunset 27-03-2021
I.M. mijn eerstgeborene
als ik toen had kunnen bidden
al was het slechts om aan te klagen
God de almachtige
- een Onze Vader
omdat Hij niet oplette
niet genoeg lief had
Hij alle gruwel toeliet
naast onnoemelijke smart
nu, als ik bid
de dode zoon nog steeds in mijn hart
zijn ziel vrijlaat
in een hemel van vertrouwen
wetend, nu
dat alles niet eindig
niet zinloos en vergeefs is
al zijn mijn tranen eindeloos
en zo ook mijn geloof
*********************
sunset 28-03-2021
ver na tweeëntwintig uur
silhouetten elkaar toegewend
rijzen boven zich uit
naar de ochtendlijke morgen
in dicht nabije afstand
onder regenschermen
glanzen matte stemmen
monotoon in regenplassen
lopen langzaam uit
waar blikken intiem kruisen
zonder enig taboe
blijven handen gebonden
ver na tweeëntwintig uur
*********************
sunset 28-03-2021
mensen zijn nu dood
en wind zucht door de lentebloesem
waar vingers zich rond vingers winden
en simpele troostende gebaren
naar warmte zoeken en nabijheid vinden
op overvolle grauwe dagen
die, niet bekwaam te klagen,
ons slechts in droefheid stil verbinden
klaprozen op het kerkhof bloeden
verleden jaar vond ik hun rood
nog vreugdevol en zinnelijk, schoon
het noodlot kwam heel onverwachts
en mensen zijn nu dood
stil zweeft door struikgewas hun droom
*********************
sunset 29-03-2021
intussen is
het duister zwaar
de nacht
een liefdessprookje
op de huid
in slaap die ons
uit dromen wekt
vallen sterren
op gesloten ogen
*********************
sunset 29-03-2021
de stilte zingt reeds
waarheen je wilt, vraag ik
en bouw jou schuchter
een ruimte uit zwijgen
jij fluistert gedachten
in de horizon
iksluiers op golven
nevels over het water
ik treuzel met praten
want jouw ogen vragen:
nu geen woorden meer
de stilte zingt reeds
*********************
sunset 29-03-2021
havenimpressie
als elektrische kristallen
verschaald licht
’s nachts in de haven
schepen liggen zwijgend
als zwevende schaduwen
zwarte gaten in nachtelijk laken
uit asfalt straalt zonnewarmte
de gevangen dag komt vrij
onder stappen knarst kiezel
de wind ruikt ziltig
draagt geluiden naderbij
die langzaam uitsterven
tussen hoge poten van kranen
*********************
sunset 30-03-2021
ik spreek niet, blijf stil
zout, golven, zand
gevouwen handen
vangen de wind
vlechten de adem
tot een simpel gebed
aan de oever fluistert riet
en in zee zingen walvissen
een meeuw schrijft in hemel
een brief aan de wolken
het weidse, het water
ik zing niet en zwem niet
en spreek niet, blijf stil
enkel mijn luisteren
naar dit eeuwig ruisen
*********************
sunset 30-03-2021
vleugels
uitgespreid
valt
het licht
door de
omarmende
leegte van
twijgen
*********************
sunset 30-03-2021
en wij
lentewarm
op jouw huid
ontbladert stilte
die zich verliest
in eenzaamheid
’s ochtends
in het helder zonnige
en ’s namiddags
in kleurschakeringen
van het park
en wij
nog steeds liefde levend
*********************
sunset 31-03-2021